Bergson 1896 yilinda yayinladigi Madde ve Bellek baslikli kitabinda hareketimgeyi hareketli kesitler, Deleuzee göre daha derinde zaman-imgeyi de, sinemanin dogumundan önce sasirtici bir sekilde kesfeder. Tanimladigi bu imge tipi sayesinde gercekligi dolaysiz olarak sunma imkani dogmaktadir. Bergsonun temel itirazi düsüncenin sirtini büyük ölcüde bilimsel bilgiye dayiyor olmasidir aslinda. Coklu düsünce icin bilgiden daha fazlasina ihtiyac vardir ona göre.
Bergsonun düsüncede eksik buldugu ancak sinema sanati tarafindan tamamlanan sey, gercekligin dolaysiz sunumudur. Sinema imgelerle dogru ya da yanlis düsünceler sunmaktan ziyade sadece düsünceler sundugundan, düsünceyi bilginin dar kaliplarina sigdirma yoluna gitmez. ...
Bergson imge kavramindan idealistlerin temsil dediginden daha fazla, materyalistlerin sey dediginden daha az olan bir varolus tarzini, baska bir deyisle, sey ile temsil arasinda bulunan bir varolusu anlamaktadir. Bu yüzden Bergsona göre imge, felsefedeki ikiliklerin üstesinden gelme projesi icin ayricalikli bir baslangic noktasi teskil eder.
Sekerin erimesini sabirla bekler Bergson, cünkü süre olustur.
Özcan Yilmaz Sütcünün doktora tezinde öne sürdügü argümanlardan yola cikarak kitaplastirdigi Sinematografik Imge ya da Gercekligin Dolaysiz Sunumunun sinema felsefesine ilgi duyan okurlar icin kiymetli bir kaynak olacagina inaniyoruz.
