Icimizde topragin altinda saklanan tohumlar gibi hisler, marifetler mevcuttur. Atalarimizdan bize sirayet eden huylar, hastaliklar, renkler ve türlü türlü seyler gibi. Bazi seyler kanla gecer. Bazi seyler hisle. Kanla gecenlerden ziyade hisle gecenler mühimdir. Zira insan kaniyla caniyla degil hisleriyle vardir. Hisleriniz, hissettikleriniz ayakta tutar sizi.

Üzerine II. Abdülhamitin gölgesi düsmüs, tedirginlikle dalgalanan Istanbulda karsiliyor bizi Venüs. Önce doguyla batinin tam ortasinda, Bogaz sulari üzerindeki bir sandalda gözlerini dünyaya acan kahramanimizla tanisiyoruz. Bize 1908de baslayan yasamöyküsünü anlatiyor, anlatmalara oyamiyor. Dogumda ölen anne; oglu degil de kizi oldu diye üzülen baba; aski, cinselligi, kendisini, erkekleri cok seven Sekina Hala. Ha bir de Nergis Kadin var Ailenin yedi kusak hizmetkari. Bir ailede bir kisinin gördügünü yedi göbek ötesi görürmüs, diyen kahramanlarimizin izinde, köle avcilarinin kol gezdigi Misirdan 1589 yilinin büyülü Istanbuluna ve esrarli saray hayatina duman gibi süzülüyoruz. Tatli, muzip ama bir o kadar da hüzünlü ve kederli kahramanimizin agzindan, bir ailenin en mahrem sirlarina, eglencelerine, kederlerine ve hayal kirikliklarina tanik oluyoruz. Ask, evlilik, aile hayati, cinnet halleri, kadinlik, annelik, arzular, insanin ta kendisi... Kahramanlarin kendi kafalarina göre calip oynadiklari, cosku dolu, müzikal bir roman bu. Kulaginizin dibinde gül lokumu kokulu, ilik bir nefes anlattikca anlatiyor... Sebnem Isigüzel en seker surup, en iyimser romanini kaleme alarak okurunu yine sasirtiyor.