Sebnem Isigüzel, Kirpiklerimin Gölgesinde, henüz on bir yasinda bir kiz cocugunun yasadigi akil almaz olaylari anlatiyor. Herkesin bildigi, ama kimsenin görmek istemedigi bir trajedinin üzerindeki perdeyi kaldiriyor ve bir dil ustaligiyla, kolay kolay cesaret edilemeyecek bir yüreklilikle hepimizin tanidigi bu kiz cocuguna ses veriyor. Hayatta bazen kirpiklerinizin gölgesinden baska siginacak yeriniz kalmaz. Herkes kötülük yapar size. Bu böyle olmasina ragmen, orman, agaclar, sular, kuslar, gökyüzü ne kadar güzeldi. Sence hayatin en güzel yani neresi diye sorarsaniz bana, Hepsi, derdim size. Mutlu olmaya dair bir umudum var benim. Avlanan ceylanlar son ana kadar yarali gövdeleriyle dogrulup kosup kacmak, avcinin elinden kurtulmak isterler. Yaparlar da bunu. Yaralari ne kadar ölümcül ve derin olursa olsun. Vurulup düstükleri yerden kalkip kacarlar. Öleceklerini anladiklari zaman gözyasi döken bu hayvanlarin ölüme direnisine sasarsiniz. Yasadigim su hayatta, kirpiklerimin gölgesi kadar bir yerde bile hayat kalmadi bana. Bunlari düsündüm ve sonra geri dönüp o fena seyi yaptim. Annemi öldürdüm.

Isigüzelin tarzi zaman zaman bir sihir gibi isildiyor.
-TageszeItung

-Sebnem Isigüzelin Avrupa edebiyat tarihinde bir yeri oldugu asikar.
-Frankfurter Rundschau-