Her vazgecisin ardindan bir sevdaya daha düsüyor insan. Bir daha asla dedikce, ask bir sekilde yine kapanlarina sikistiriyor insani. Yine heyecan ekiyor kalbinize. Yine bir yasama, baglanma sekli tam olarak tanimlanamayan.
Bütün asklar gidislere gebedir. Her heyecan firtinasinin ardindan yikik, dökük bir dinginlik gelir. Yine de vazgecemeyiz sevmekten. Sevmekten vazgecersek, insan oldugumuzu hissetmemeye baslariz cünkü. Hayatin daha cekilir ve daha yasanir olmasi icin sevmeye ve aci cekmeye devam ederiz.
Her ask aslinda aci icerir. Mutlu ask diye bir sey yoktur, mutlu olabilmeyi basaran insanlar vardir. Bir askin arzulama seklidir ask. Arzulanan hicbir zaman gercekte var olan insan olmaz. Bazense sadece gercek olani istersin, o da olmaz. Her sey kalbimizde ve beynimizde baslar ve orada yasamaya devam eder. Yine de sevmekten vazgecemeyiz. Sevmek bizi insan kilar...
