Kendisi bu eseri, 1782de girdigi bir iddia üzerine 6 ayda yazmistir. Son dönem divan edebiyatinin en önemli örneklerinden biri olmasinin yani sira, tasavvufi alt yapisi ve sembolizmi ile genel olarak edebiyat ve spiritüalizm acisindan cok önemli bir eserdir. Eserin kahramanlari güzellik hüsn ve güzellige yönelisin sonucu olan asktir. Eserin her bir satirinda
tasavvufi simgeler bulunur; kisi isimlerinden, yer isimlerine ve benzetmelere kadar. Sebk-i Hind Hint üslbu ile kaleme alinmistir.