SSait Faik yolda, sinema önünde, otobüste, köprü üstünde, vapurda, Gülhane Parkinda, ne bileyim bir dükkanda ya da Istanbulun en kiyida kösede kalmis bir yerinde rastladigi insanlari kollarindan tutup öykülerine sokusturur.
Tabii, bu öyküleri düzmek icin yanastigi her insana hemencecik el atmaz, onlari, kavun aliyormus gibi iyice tartar, koklar ve öykü olabilecek bir yan bulduktan sonra onlara kucak acar. Cünkü ona göre her insanin icinde öykü bulunmaz. Yazara düsen is, icinde öykü tasiyan insani kistirmaktir. Bir kez kistirdiktan sonra da elini uzatip onun icinden öyküyü cekip cikarmaktan baska is kalmaz.
- Salah Birsel, Ah Beyoglu Vah Beyogludan
