Ümran Düsünsel, ilk öykü kitabi Kirik Patikadan sonra insan ve yasamla kodlanmis yepyeni öyküleriyle okuyucu karsisinda yine Ay Portakali...
Yer yer siirlesen, yer yer türkülesen ama daha cok masallasan bir dil örgüsünün hakim oldugu bu yeni öykülerde; insani ve insana degeni, tutusturani, doganin ve canlilarin ete kemige büründügünü ve cocuklarin kahraman oldugunu görüyoruz. Uzak sevinclerle yakin hüzünlerin ayni yolda, kol kola yürüdügüne tanik olup, yüzümüze bir ünlem imi düsürüyoruz apacik.
Ay Portakali, zamanin hem duygusuna hem de gercekligine bir tarih düsümüdür ayrica. Öykülerin sesindeki dram; cocuklarin dilinde bir düs deryasina dönüsürken, kurulacak güzel dünyanin da birer habercisi ve birer mustucusudur aslinda. Bu yüzdendir ki Ümran Düsünselin öyküleri, tanidiklarimizin, dokunduklarimizin ya da o hic anlatilamayanlara ait olanlarin fotografidir.
Ay Portakalindaki öyküler, sizi bir oglakla sirdas edip dagin cagrisina sürükleyebilir, oradan cekip alir ve bir sürgünün kucaginda ninnileyebilir. Agaclarin, sadece sevdigi cocuklara seker dökmesine de inandirabilir. Cünkü cümle anlatilarin icinde kus konusur, kurt dertlesir, dag kanar, cocuklar menekselenir. Ve ask, icimize kederi düsürür, yakar; külünü de yasaklanmis bir dilin mahcubiyeti süpürür.
Ümran Düsünsel, Ay Portakalinda dilin bütün sinirlarini da zorluyor. Siirden ödünc aldigi anlatim kivrakligini düzyaziya yettigi kadar giydirmesini de iyi biliyor. Detayliyor ama gereksiz hicbir söze meyletmiyor. Okuyucunun damagina tadi caliyor ve geri cekiliyor hemen. Gercege gerektigi ölcüde siringa ediyor kurguyu. Iste bundandir ki öyküler, tek kerelik okunup gecileceklerden degil, siir gibi tekrar tekrar kendini okutacak dirilikte ve derinliktedir.
Ay Portakalini okuyup bitirdiginizde, yüzünüze gözünüze portakal kokusu sinecek ve uzun bir süre hic silinmeyecek...
- Ömer TURAN
