Sana bu mektubu siirlerini yazarken tirnaklarini yiyen, siiri bitirince parmaklarini kütleten o delikanlinin yani basindan, yani cok uzaktan yaziyorum.

Sana bu mektubu o Karacaahmet gününün essiz gögünden yaziyorum. Dört saat boyunca ölümün yaninda dolasip da yasamaktan, birlikte yaslanmaktan baska hicbir seyi kendimize azik etmeden dolastigimiz o günden.

Delikanli ne vakit bunca yoruldu, ne vakit cözüldü dizlerinin bagi hic bilmiyor. Istekle, sevkle, hatta sehvetle istedigi yasamanin onu bu kadar yorgun düsürecegini nicin hic katmadi hesaba acaba

En son bir sair bana öyküleri hakkinda ne düsündügümü sordugunda Biz bu kasabada yabancilari pek sevmeyiz, demistim. Dogrusu gercekten de sevmeyiz. Sairler, siir yazdiklari icin her halti basarabileceklerini saniyorlar; tüm ictenligimle belirtmeliyim ki basarmalarini istemiyorum. Dogrusu gercekten de istemiyorum. Ismail Kilicarslan, bana öyküleri hakkinda ne düsündügümü sordugunda, ben onun Sokakta yazilarinin bickin üslubuna coktan vurulmustum. Her pazar, gazeteyi alip bir köseye cekiliyor ve kimsecikler görmeden... Üsküdar sokaklarinda ask acisi ceken Orta Anadolu delikanlilarini, manda kasa Mersedesleri, mahallemizin güzel abilerini, uzun bir kisin sonunda bir yangin yerinden yazilmis mektuplari, pazarci Arifin icli hikayesini, Maverada siiri yayimlanan Kara Oguzdan mahcup Musayi okuyup kiskanclikla dudaklarimi kemiriyordum... Dogrusu iyi olmalarini gercekten de istemiyordum. Ismail Kilicarslan, suskunlugumu bir cevap olarak kabul etmeyip fikrimi ögrenmek icin israrla gözümün icine bakinca, derince ic cekip itiraf ettim Iyiler

Aykut Ertugrul