Bu arada; hic basimizdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlik saatlerine, ara sira kopsa da firtinalara, bir gün bogulacagimiz denizlere, eski günlere, neler olacagini bilmesek de gelecege, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akisini düze cikarmaya calisan tüm güzel yüzlü cocuklara, Don Kisotlara, ates hirsizlarina, Ernesto Che Guevaraya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevismelere, sadece düsleyebildigimiz olamamazliklara, üsürken isinmalara, her seyden sicak annelere, babalara ve tadini bütün bunlardan alan sarkilara kendi sicakligimizi gönderiyoruz. Kötü seyler gördük. Savaslar, katliamlar, ölen-öldürülen cocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, aglayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme kosan tinerci cocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her seye ragmen bu yeryüzünde sarkilar söyledik.
Tesekkürler dünya.

Kazim Koyuncu