Bilmez miyim, anlatilsa izah edilemez o sizi. Yine de sen kirk gün iste kendi adina,benim adima, herkes adina. Sizleri bilmem, ben bu dileklerle salonun ortasinda kahvemi yudumlarken, su ufkun gizeminde dolasip durdum. Cözemedim. Kendi icimdeki pencereyi acarak, oradan bakmaya basladim. Aradigim dostca bakislardi. Aradigim hafifce bir gülüs ve alkislardi.
