Her adim, bir baslangic bir de bitis tasir omzunda.

Okudukca daha iyi anladi; kalp kalbe carpinca insan oldugumuzu hatirlayacagimizi, birlikte aglamanin kodlarini da cözecegimizi.

Nehir ayni akiyor, kurbaga ayni ürkeklikle bakiyor bana. Sonra atliyorum nehrin yüzüne. Cirilciplagim. Etraftakiler merakla bakiyorlar bana. Umurumda degil, hem ben körüm hic kimseyi görmüyorum. Neden koca deniz bir nehir oluverdi.

Icinde bir ses vardi hep. Kimi zaman bir kapi kadar yakin bir komsu, sirtini dayadigi bir duvar, kimi zaman adini, yurdunu bilmedigi ama ismi kadar hep yaninda tasidigi bir dagin ardi kadar da uzak bir diyar

Inat etti. Inat. Direndi. Her inadin bir murat oldugunu bilerek, isteyerek Bunu bildigi icin, bir muradi olsun diye inat etti, inat. Birbirlerine siki siki sarildilar, kutsal kitaba yemin ederek. V, her iki elini yukari kaldirip dua etmeye basladi. Sirdasina dönüp Yemin icerim. diye de söz verdi. E, elindeki bir tas suyu dudaklarina götürerek Ben de yemin icerim, yaninda da su icerim. Dediginde her ikisinin dudaklari bir yay gibi acildi. Bu unutulmus bir gülüsün, bulusmasiydi. Sakli, yitirilmis, ötelenmis bir gülüs