On altinci ve on yedinci yuzyillar, Turklerin Buyuk Almanya icin tehlike yarattigi bir donemdi. 1529 ve 1683 Viyana Kusatmalari bu sikintinin zirvelerini temsil eder. On birinci yuzyilda Orta Asyadan kopup gelen ve savasci bir bozkir halki olan Turan Turkleri, Batinin Doguya yaptigi Hacli Seferlerine karsilik olarak duzenledikleri seferlerle once Bizans devletinin kalbi durumundaki Rum Kucuk Asyasini Turk ulkesi Anadoluya cevirdiler. Sonra cesur bir lider olan Osmanin emrinde birlestiler ve on dorduncu yuzyilin ortalarinda Canakkale Bogazi uzerinden Balkanlara ve boylece Avrupaya geldiler. Butun kita artik gerginlik ve kusku icinde yasiyordu. Bati ordularini iki kez kanli bir sekilde yenilgiye ugrattiktan sonra Turkler, 1453 yilinin Mayis ayinda son ozgur Rum sehri olan Bogazicindeki kutsal Konstantinin sehrini fethettiler, adini Istanbul olarak degistirdiler ve burayi baskent yaptilar. Venediklileri Ege adalarindan uzaklastirdilar, Adriyatik denizini tehdide basladilar, Misiri fethettiler ve Hindistandan Akdenize uzanan yolu kapattilar. Bundan sonra guneyde savasmayi birakarak kuzeye dogru yoneldiler. Turk padisahlarinin en guclusu olan Ikinci Suleyman, Macaristani fethetti. Macar Kraliyet Ordusu, 1526 yilinin Agustos ayinda Tuna nehri kiyisindaki Mohac batakliklarinda yok edildi.