Ömer Seyfettin yogun olarak 1908-1920 yillari arasinda öyküler yazmis bir Türk yazaridir. Bu dönemde Milliyetcilik akiminin etkisiyle Türkcede de bir millilesme, yalinlasma söz konusudur. Ömer Seyfettin bu dönemde bu anlayisin yansimasi olarak döneminin yazin diline göre oldukca yalin ve konusma dilini ölcü alarak öyküler yazmistir. Dolayisiyla, o dönemin cocuklari, anlayabilecekleri yalinlikta oldugu icin, Ömer Seyfettinin yazdigi öyküleri severek okumuslardir. Buna bir de öykülerinde cocukluk anilarini aktardigi eklenince, Ömer Seyfettin Cocuklar icin yazan bir yazar olarak zihinlere yerlestirilmistir. Bu nedenle, günümüzde bile ögretmenler tarafindan, okumalari icin ögrencilere en fazla önerilen yazarlar arasindadir.
Oysa Ömer Seyfettinin her öyküsü, cocuklarin okuyabilecegi, onlarin yas ve zihinsel gelisimleriyle uyumlu öyküler degildir. Örnegin, Bomba ve Beyaz Lale bu türden öykülerinden yalnizca ikisidir. Ömer Seyfettin, hic kimsenin itiraz edemeyecegi denli iyi bir öykücü olmasina ragmen, sözü edilen öykülerindeki bu özelliklerin yayinevleri ve ögretmenlerce dikkate alinmasi gerekir. Bu calismada bu konu örneklendirilmeye calisilmistir.
