Sabah... Hava soguk... Selo erken kalkar. Hüseyin de uyanmistir. Egitim Fakültesinde okuyan gelecegin genc ögretmenlerinin güvenliklerini alma sirasi onlardadir. Her gün, gece gündüz kosturmak onlari epey yormaktadir. Buna her sabah alti, alti bucukta kalkmak da eklenince yorgunluk iyice artmaktadir. Gelenler iyice kalabaliklasir... Hicbirinde tedirginlik yoktur, kizli erkekli gruplar halinde sohbet ederlerken, Cogunun bizden haberi bile yok diye düsünür Selo. Umarim bu arkadaslar ileride iyi birer ögretmen olurlar ve düsünen, sorgulayan, boyun egmeyen, civil civil, yasam dolu ögrenciler, gencler yetistirirler... Bunda bizim katkimizin olmasi her seye deger... Bunlari düsünürken mahmurluktan kurtuldugunu ve yüzünün güldügünü hisseder. Tanidiklara selam verip Günaydin demeye baslar, Hüseyin ve diger grup da gelmistir; gencler otobüse biner ve uzaklasirlar. Ortalik sakinlesmistir... Bir sabah daha görevlerini yapmanin rahatligiyla dernege dogru yürürler. Kendileri de genctir; geleceklerini düsünmeden, kendileri gibi genc insanlarin yarinlari icin yasamlarini hice sayan, baska gencler icin endise duyan genclerdirler aslinda. Marstaki gibidirler; dil farki bilmeyen, din farki bilmeyen, sanki bir anadan dogmus olan insanlardir.
Devrim bir atmosfer olayidir... Dünyayi yorumlamak ve degistirmek hevesiyle yanip tutusan bir devrimci o zaman diliminde olusmus atmosferin cocugudur ama atmosferi yeniden üreten asi cocuktur. Kitabin olay örgüsü icinde, huylari kadar huysuzluklariyla, ciddiyetleri kadar sakalariyla, korkulari kadar korkusuzluklariyla, acimasizliklari kadar hümanizmleriyle yer alan onlarca devrimci, tarihte ve cografyada kül yutmayan, diklenen, yaslarindan baska kaybedecek seyi olmayan asi ve aksi cocuklardir. Bu kitabin odaginda, en öfkeli, en yarali anlarinda bile mesru savunma cizgisi geregi siyasi etigi, direnis estetigini terk etmeyen, böylece karsi ciktiklari seylere benzemeyen devrimcilerin hikayesinin yer almasi önemli. Bu kitap, hatirlamadan ve hatirlatmadan ibaret degil. Öyle olsaydi da bir hatira nakli olarak yine öpüp basimiza koyardik. Ne var ki yazar, aradan yaklasik kirk yil gectikten sonra bizi, hatirlamanin ya da unutmamanin pasif alanindan cikarip, olaylari aktif olarak yeniden yasamamizi sagliyor. Bu nedenle de, kulagimiza usulca Tarihe bak anlarsin diye fisildiyor ama edebiyat yapmiyor tersine yalin ve dogal bir dille hayatin icindeki o günkü ciplak ve nesnel gercegi oldugu gibi sak diye yüzümüze vurarak okuru sersemletiyor.
