Sonunda basliyor. Gölge, karanligin icinden döndü
Ayaga kalkti ve pencerenin önüne gitti. Disaridaki temiz gökyüzü ve parlak günesin aydinlattigi estetik sehir... Herkesi neseyle doldurmaya yetecek kadar güzeldi, neredeyse herkesi... Yüzünü yikamak icin aynanin karsisina gitti. Bakislari gögsünün, kalbinin üstünde
V seklindeki yara izine kaydi.
Ve kaytarmak da yok, söz verdin. deyisi ve gülümsemesi geldi gözlerinin önüne.
Basina giren sanci yüzünden ayakta durmakta zorlandi. Yarim dakika bile sürmemisti ama ona yillarca sürmüs gibi geldi. Yüzüne su carpti. Öfke ve üzüntüyle izledi mazisinden kalan aci hatirasini. Yillardir kurtulmak icin kacip durmustu. Yine de ne kacabilmis ne de iyilestirebilmisti yarasini. Aynadaki yüz, yabanci ve hüzünlüydü.
Basarsam bile, intikamini alsam bile... Yüzünü asla tekrar göremeyecegimi biliyorum.
