Kudüse gitmek ya da gidenlere yardim etmek icin, hayret verici bir tutku, zengini de, fakiri de, erkegi de, kadini da, din adamlarini da, köylüleri de sardi. Kocalar sevgili eslerinden ayrilmaya hazirdilar; kadinlar ise her ne kadar gözyaslari icinde de olsa cocuklarini geride birakip kocalarini izleme egilimindeydiler. Bu zamana dek muazzam degerde olan araziler, cok düsük fiyatlara satildi ve herkes kafirlere karsi Tanrinin intikamini almak icin silahlar edindi. Hirsizlar, korsanlar, pek cok farkli sucu islemis olanlar kutsandilar ve sefaletlerinin ucurumundan döndüler. Böylece Papa, kafirlere karsi silah kullanabilecek durumda olanlari cesaretlendirdi. Muazzam gücünün faziletiyle onlari, haci taktiklari andan itibaren önceki günahlarindan tamamen arindirdi.
Urban basarmisti. Sefer basliyordu. Altin Papa, duyulmamis bir güc istiyordu. Kilicini kusanmisti ve simdi onu kendi yararina kullaniyordu. O artik sadece hizmetkarlarin hizmetkari, danisman degil, ayrica Hristiyanlik ordusunun önderiydi. O bir kraldan cok daha öteydi
Büyük Hacli Seferi, kendiliginden gerceklesti. Urbanin cagirdigi adamlar, kendi arzulariyla haca kostular. Avrupanin bütün farkli irklarindan geliyorlardi ve bambaska liderler altinda ilerlediler. Urban onlari cagirdi, ama onlara önderlik etmedi. Asker kalabaligi antik yollardan tozlar kaldirarak doguya dogru ilerliyordu.
Büyük Hacli Seferinin hikayesi kisaca böyledir. Bu sefer Kudüsün ele gecirilmesiyle degil, Hacli ruhunun kaybedilmesiyle sona ermistir.
Bir daha asla böyle bir Hacli seferi yapilmadi.
