Düsünüyorum da hic sormamistim kendime Neden yaziyorum diye. Sonralari ise fark ettim ki ben baskalarina anlatamiyorum yüregime sirladiklarimi. Nedenini bilmiyorum ama dile dökemiyorum ve hep bir tarafinin eksik kaldigini hissediyorum düsündüklerimin. Yazdikca kendimi buldugumu fark ediyorum ve icimde hissettiklerim sanki daha az batiyor yüregime.

Kimi zaman da kagida döktüklerim kendime söyleyemediklerim oluyor. Yüzlesiyorum kendimle mürekkebimden akan itiraflarim oluyor, gönlüme sirladiklarim, yüregime sakladiklarim oluyor.

Ben gelecek güzel günleri düslüyorum cogu zaman, eski günleri özlüyorum, bugünün yozlasmasina üzülüyorum ve nefsimin esiri olusuma hayiflaniyorum. Bu hayallerimi, bu üzüntülerimi anlatacak, anlatsam da beni anlayacak birilerini bulamiyorum yakinlarimda. Belki de bu yüzden yaziyorum ben ve senin kim oldugunu bilmedigim halde simdi sana aciyorum bütün gönül bohcalarimi.