Bilgi agacinin meyvelerine dokunmak acik bir bicimde yasaklanmistir. Böylece, kendini anlama yeteneginden bütünüyle mahrum kalacak insanin, ebediyen bir hayvan olarak kalmasi, ebedi Tanrisi, yaratici ve efendisi önünde hep dört ayak üzerinde sürünmesi istenmistir. Ama bu noktada, seytan, ebedi isyanci, dünyanin ilk özgür düsünürü ve kurtaricisi sahneye cikar. O, insanin kendi hayvani cehalet ve itaatinden utanmasini saglar, onu kurtarir, itaatsizlige ve bilginin meyvesini yemeye zorlanarak alnina özgürlügün ve insanligin damgasini vurur.
