Derler ki bir zamanlar
Kalbi kir cicekleri kadar narin
Yüzü aycicekleri kadar güzel
Bir Yusuf yasarmis peygamber kelamiyla
Gömülmüs kör kuyulara acinmadan
Gömülmüs geceler süren ahiyla
Iste o günden sonra
En güzel kir cicekleri,
Yusufa benzer
Hüsn-ü Yusuf diye anilirmis
Iste o günden sonra
Yusufu gören gece kuslari
Her gece sabahlara kadar
Yusufcuk Yusufcuk diye
O garip Yusufa aglarmis
