...Dolabin, türü tehlikede olan bir agactan yapildigini söylemisti sana ve sen ona su sacmaligi kesmesini söylemistin. Sacmalik, ona söyledigin son kelime miydi Bekleyemedin, halati kendin kesip indirdin onu bir mutfak bicagiyla. Bicak öyle kör, oglun öyle ölüydü ki inanamamistin, kocan onun gögsüne bastiriyor, sonra telefonun tuslarina basiyordu, sen onun ölü dudaklarina nefesini veriyordun ve tek istedigin nefesini ceke ceke onu icine geri almak, etrafini derinle sarmak, yeniden, en bastan baslamak, bu sonsuza kadar sürecekmis gibi duran sondan kurtulmakti. Ve iste simdi burada oglun. Egimli parka gömülmüs, sessiz; bisiklete binen biri var; iki anne, bisiklet tekerlekli son teknoloji bebek arabalarinin arkasinda yürüyor, iclerinde bebekler uyuyor, -senin bebegin nerede- annelerin bacaklari ince ve yünlü kumasla sarili. Siktigimin ezik hormon torbalari gelmis mezarlarin arasinda yürüyor, keske, keske bu cirkin dünyayi komple sikip atabilsen...

Bir pazartesi sabahi on yedi yasindaki Patrick Fureynin intihar haberi okudugu okulun yalandan, yargilamalardan, sirlardan ve asagilamalardan örülü duvarlari arasinda kulaktan kulaga yayilir ve dokundugu herkesi bir ic hesaplasmaya sürükler. Ta ki tek boynuzlu atlar gökten bir lütuf gibi inene kadar...