XIX. yüzyil sonuyla XX. yüzyilin ilk yarisinda imparatorluklarin yikilisiyla beraber insan topluluklari, tarihi kökler ve kültürel kimlik konularinda calismaya baslamislar ve bu faaliyetler edebiyat sahasinda da kendini göstermistir.
Dünyada hicbir devlet bizde oldugu gibi seri degisimlere maruz kalmamistir. Yarim yüzyil önce tamamen dogulu ve teokrat bir imparatorlugun sahibi iken, cografi konumumuz bizi esas medeniyetimizin tamamen aksine dogru, bati medeniyetine dogru sürüklenmeye mecbur birakmistir. Ne eski tam olarak birakilabilmis ne de yeni tam manasiyla kabul görebilmistir. Devletin cogu müessesesinde ikilemler, farkli uygulamalar görülmeye baslamistir. Egitimde, ilimde, idalette, kültürde, sanatta, uzantisi günümüze dahi ulasan iki farkli bakis acisi hüküm sürmüstür.
Bizim bu calismamiz, Tanzimatla birlikte gelismeye baslayan yeni edebiyat anlayisi üzerinde ve edebiyatin teorisi alaninda yogunlasmistir.
