Cocuklar doymak bilmeyen bir ögrenme istahiyla dünyaya gelirler. Daima bir kedi gibi meraklidirlar. Müsaade etseniz sirtinda koca ormanlar tasiyan ulu daglardan calisma masanizin cekmecesine dek kesfedilmedik igne ucu kadar yer birakmayacaklardir. Ancak biz bir seyden anlamadiklarini düsünüp kendilerini idare edemeyeceklerine inandigimizdan müdahale edip onlari düzeltmeye calisiriz. Ve bunu hic durmadan, yetiskinlik böyle gerektiriyormus gibi, devamli olarak yapariz. Yaptigimiz sey, muhtesem bir Van Gogh resmini elimizdeki gönye ve cetvelle daha iyi bir hale getirmeye benzer. Ancak tablo daha iyi bir hale gelmez, hatta artik hicbir seye benzemiyordur. Iste bu kitapta, cocuklarin kendilerinin ögretmeni olmalarina izin vermemiz ve bunu nasil yapacagimiz hakkinda birbirinden önemli bir sürü baslik göreceksiniz. Birakalim, cocuklar kalplerinden yükselen o sese kulak vermeyi ve o sesi rehber bilecekleri yolda yürümeyi ögrensinler.