Insan bilmediginin hem cahili hem de düsmani idi. Dini egitimde bir eksiklik vardi. Dini cok iyi bildigini zannedenler de aslinda cok seyden habersizdi. Onlarin bildigi sadece kurallardi. Kurallari bilmek onlari en iyi sekilde uygulamaya yetmiyordu cogu zaman. Dinden sogutulan, din ile arasina mesafe sokulan toplum, önüne din adina ne servis edilse kabul ediyordu. Diger bir kisim ise onu öcü görüyor ve hic yanasmiyordu yanina. Sonucta din bezirganlari,din tacirleri,din istismarcilari ciktigi gibi din düsmanlari da din düsmanligi üzerinden masum insanlari olmadik seylerle sucluyorlar, onlari kilik ve kiyafetlerinden dolayi hor ve hakir görüyorlardi. Camiye, imama, müftüye, vaize saldiriyorlardi. Din düsmanligi da baska sektörleri besliyordu. Falcilik, büyücülük, muskacilik...