Günlük hayatin karmasasi arasindan siyrilan bu kadim eser, insana dair her zaman konusulacak bir konuyu ele alir. Insan Olmakta iyiligin, faydali olmanin, insanlari mutlu etmenin yüceligi, derin ve anlasilir bir samimiyetle gözler önündedir. Seneca, nankörlükle karsilasmasina ragmen iyilik yapmaktan asla vazgecmeyen insanlarin arayisindadir. Ayni zamanda kitap boyunca, daha iyi bir dünya arzulayan Senecanin kisisel görüsleri vardir. Kendinden sonraki filozoflari ve yazarlari etkilemis olan Seneca, iyi olmanin bedelinin agir oldugunu belirtirken, bu bedelin seve seve ödenmesi gerektigini söyler. Bu, aslinda kötülügü azaltmak icin yapabilecegimiz cok az seyden biridir. Iyilik yapmak, bireyi zor durumda birakacak olsa da iyilikten vazgecmemek gerekir. Cünkü Senecaya göre iyilik, iyilik yapmanin kolay olmadigi yerde cok daha yücedir. Bireyin mutlu bir hayat insa etmesi, baskalarina da mutluluk insa etmesiyle gerceklesir. Bu kesisme, Senecanin ahlaki düsüncelerinin temellerinden biridir. Seneca icin insan olmak, baskalari icin yaratilan mutluluklarla mutlu olmaktir.
