Zaman zaman divan siirinin dayandigi estetik anlayis, mecaz ve mazmun sistemi ve hatta lügati kiyasiya elestirilmis olmasina ragmen, sesi ve dolayisiyla ahengi konusunda genellikle takdir edici ifadelerin kullanilmis olmasi dikkat cekicidir. Ne var ki, eski Türk edebiyatiyla ilgili calismalarda dil ve üslp incelemeleri münferit eserlerle sinirli kalmis; yayimlanan divanlarda, mesnevilerde ve metin serhlerinde divan edebiyatindaki söyleyis mükemmelligi her firsatta vurgulandigi, ahengi saglayan unsurlarsin bir kismina isaret edildigi halde, bu konuda toplu bir degerlendirme yapilmamistir. Bu calisma, böyle bir eksikligi telafi etmek arzusunun sonucunda ortaya cikmistir. Dönemlerini temsil etme kabiliyetine sahip yedi sairin divanlari üzerinde yaptigimiz bu arastirmada, üslbu olusturan katmanlardan sadece birini, ahenk unsurlarini tespit etmege calistik. Böylece, tek tek sairlerin üslplarini incelemek yerine, devir üslbunu arastirmayi uygun gördük. Bu eser, yapisalci elestiri yöntemleriyle belagat kurallarinin kesistigi bir alanda durmaktadir.
Tanitim Yazisindan