Ona göre hayatina giren herkes tipki nesneler gibi ikiye ayriliyordu Yasamina hizmet edenler ve etmeyenler... Karsisina cikan hicbir insanin varligina hizmet etmek disinda bir anlami yoktu. Onlardan nefret etmiyordu, öfke duymuyordu, onlari seviyor ya da sevmiyor da degildi, sadece ihtiyac duyuyordu. Iste bu olaganlastirma -belki de buna iyilesme demek daha dogru- öldürmenin olaganüstülügünü ortadan kaldiriyordu. Kimsesiz degil ama yaban ve yapayalniz bir tetikcinin; insan kacakcilarinin siniri astigi Edirnede, daha ilk isinde suc babalarinin uzlasmazliklarinin ortasinda insani iliskiler kurmaya, umulmadik sevgiyi bulmaya dogru sürüklenisi. Aniden rastladigi kendisi arasindaki gelgitleri, hesaplasmalari, nihayetinde silahlarin konusmasi. Kenara yakin bir insanin sevgisizliginin bitmeyen kisi...