Epifani, kelime anlami gibi anlik farkindalik durumlarinin belli belirsiz isidigi bir roman. Mahmut Mesnet yillarini verdigi okuma serüvenine ve buna eslik eden yoksulluguna bir son vermek icin yazmaya karar verir. Girdigi bir iddia sonucu yazdiklarini herhangi bir sekilde satip bir kurus bile kazansa iki yüz bin liranin da karsiliksiz sahibi olacaktir. Fakat Mahmut bunu nasil yapacagini bilemedigi icin farkli bir yöntem dener. Yazdiklarini bir sanal bellege yükler ve bu sekilde satar. Sonucta iddiayi kazanir. Ancak ortada tamamlanmamis bir roman ve kahramanlari vardir. Roman kahramanlari, Mahmut ortadan kaybolunca kendi hikayelerini devam ettirmeye karar verirler. Mahmutun yazdigi defter sayesinde kendilerinin de bu kurgunun icine dahil oldugunu fark eden kurmaca karakterler, Epifaninin labirentinde klasik bir finale ulasmaya cabalarlar. Ancak Mahmutun kurgusu o kadar daginiktir ki hicbir karakter istedigi sona ulasamaz. Sadece Epifani yasarlar. Mahmutun Epifanisi ile yazilan Epifani birbirinden cok farklidir. Bu farki anlayana kadar bütün karakterler islevini yitirip sadece Mahmutun yazdigi sona hizmet edeceklerdir. Sanal bir labirentin icinde gerceklige ulasma cabasi sadece basa dönmeye neden olacaktir...