Ates yanar, kor birakir geriye. Korlar küllenir ama sönmez. Yanmaya devam eder; icten ice, göyüne göyüne... Ne zaman bir rüzgar esse, bir esinti üflese küllerini canlanir, dirilir yeniden. Ve yeniden bir köprü kurar gecmise, gelecege. Iste, ikinci baskisi elinizde olan Küldeki Kor adli bu kitaptaki siirlerin her biri, bu köprünün birer ayagi, birer sütunudur. Bu siirler -kapaktaki ibareden de anlasilacagi üzere- genellikle genclik siirleridir. Yüzde yetmis-sekseni, on yedi-yirmili yaslarda yazilmis siirlerdir. Bu baglamda, belki öncelikle lise ve üniversite cagindaki genclere hitap edecegi düsünülebilir... Ancak -fiziksel görünümler bir yana- bütün gönüller ve yüreklerin hep genc oldugu; hep genc kaldigi da bilinen bir gercektir. Dolayisiyla, bu siirlerin, hemen herkes ve her yas grubu tarafindan okunmasi da oldukca dogaldir. Takdir elbette okuyucunun; siir seven dost gönüllerindir... Bütün genc gönüller ve yaslanmayan yüreklere selam ve sevgilerle...