Klasik Siyaset Felsefesinde Sehir ve Insan, Leo Straussun 1962 tarihli Page-Barbour Konferanslarini genisletilmis bicimde bir araya getiriyor. Strauss düsüncesinin antikler-modernler karsitligi ya da teolojik-politik problem gibi en temel yogunlasma noktalarini görebilecegimiz bütünlüklü bir manzara sunuyor bize. Straussun Politika, Devlet ve Peloponnesos Savasi üzerine yaptigi üc ayrintili incelemeyi, sehrin klasik formülasyonundan felsefe öncesi sehir anlayisina uzanan, derinlestikce kapsami genisleyen ufuk acici bir kazi calismasi olarak okumak mümkün. Bu calismayi önemli kilan sey bir filolog hassasiyeti ya da bir felsefe tarihcisi otoritesi degil, Soguk Savasin doruk yillarinda modern siyaset felsefesinin cikmazlari ve Batinin bunalimi üzerine düsünen bir filozofun inatci ciddiyeti. Tipki metafizigin modern fizik ile elendigi düsüncesi gibi, siyaset felsefesinin onun halefi görülen siyaset bilimiyle elendigi düsüncesinin de yaygin oldugu bir ortamda Strauss, siyaset felsefesini yeniden insa etmenin ne anlama geldigini bu metinde bize acikca gösteriyor. Tam da bu nedenle, cogu filozofun varlik ve bilgi üzerine konustugu yerde sehir ve insan üzerine konusmayi tercih ediyor.