Felatun Bey ile Rakim Efendi, Türk edebiyatinin önemli yazarlarindan Ahmet Mithat Efendinin 1875 yilinda yayimlanan romanlarindan biridir. Tanzimat Döneminde yazilmis olup, dönemin toplumsal, kültürel ve siyasi sorunlarini mizahi bir üslupla ele alir. Roman, dönemindeki batililasma cabalarini ve bu cabalarin yanlis bir bicimde uygulanmasini elestirmektedir. Felatun Bey, Bati kültürünü sadece dis görünüste benimsemis, ancak gercek anlamda bu kültürü anlayamamis bir karakterdir. Ahmet Mithat Efendi, Felatun Bey üzerinden toplumdaki yanlis batililasma egilimlerini hicveder ve bu karakter araciligiyla modernlesme cabalarindaki yüzeysellik ve samimiyetsizligi elestirir. Diger yandan, Rakim Efendi karakteri, eserin olumlu bir figürü olarak karsimiza cikar. Rakim Efendi, erdemli, geleneklere bagli ve toplumsal sorunlari dogru bir sekilde gören bir karakter olarak tasvir edilir. Bu iki karakter arasindaki zitlik, romantizmin etkisi altinda sekillenmis bir edebi özelliktir. Romanin elestirilen bir yönü, yazarin zaman zaman olay akisini kesip bilgi vermesidir. Bu durum, romanin akiciligini etkileyebilir ve modern okuyucular icin bazi zorluklar yaratabilir. Ancak, eser, dönemin sosyal ve kültürel atmosferini yansitarak Tanzimat Döneminin önemli bir eseri olarak kabul edilir.
