Yasantimin cogunu göge sactim ben, kül eyledim, buhar oldu cogunca. Ilk siirinin Soyut, ilk öyküsünün Yordam dergisinde yayimlandigi 1965 yilindan beri Hüseyin Peker, siirle düzyaziyi kol kola sürdürmeyi basarmis bir yazar. Yillar sonra tüm öyküleri bir arada. 60 kusagi sairlerinden Hüseyin Pekerin bugünün okurlarina öyküyle merhabasi Rüzgarli Ceket. Insanin üstündeki o pariltili örtüyü siyiriyor, sokagin renkli isiklarini söndürüyor; aski gizemden, tutkuyu olagan olandan kurtariyor ve en yalin, en gercek haliyle sunuyor onlari. Pekerin öykü kisileri karanlik, uzun, ciceksiz ve herkesin bildigi bir yolu, yasami yürüyor. Istemeden olan ne Ölmek mi yarisi yikanmis bir soguk tasta Beyazlara sarinmis olarak, kuru yaprak ortasinda. Sizi soruyorlar, kimdi, neyin nesi Neleri bitirdi, hangi cöpler kendisinden Bu cuval onun mu Kitaplar, kalanlar, yazdiklari bir cuval bos laf, yasadiklari bir o kadar ahmak. Bir denemeydi, basi ortasi belli. Bir siirdi ama bir türlü kesilmedi, ucu basi tüttü durdu. Bir öykücü, isin ortasi. Bir roman, yazip bittigi, cizip bitiremedigi.