Insan icin daima kurtulus vardir ama bu insanliktan ötededir. Olagan zaman ve mekanlarda yitirdiklerimizi, olaganüstü zaman ve mekanlarda bulabiliriz. Sadik Yalsizucanlarin usta kalemi bu kez Mevlananin hem zaman hem de mekansal olarak yakininda, bazen de uzaginda lakin merkezinde hep Kalplerin ve Askin Sultani varken, onun cevresinde sema ediyor. Kimi zaman bir neyzen, bir dervis olarak dökülüyor kelam; kimi zaman yüzyillar sonra onun bilgeligiyle demlenen bir akademisyenden, Konyaya yolu düsen yas dolu genc bir kadindan. Kimi zaman kalbinin cagrisina uyup kilometrelerce uzaktan gelen bir yabancidan, kimi zaman onun yaninda yöresinde yillarini vermis bir dergah yoldasindan Lakin dört ana selamdan ve her birinde yedi ayri anlatidan olusan Gercegin Güzel Huyu, icerigindeki pek cok tarih karakterle, ilahi askin pusulasinda tek bir merkeze yüzünü ceviriyor, onun gönlüne akiyor Mevlana Celaleddn-i Rm. Ona en yakin oldugumuz an, bir bulut gibi kendimizi yitirdigimiz andi. O siveyi isittigimiz yer Onu duydugumuzda hareketleniyor, bir elimizi göge yükseltiyor, digerini yere yöneltiyor; sagdan sola, kalbimize dogru dönüyorduk. Bilmeyenin semasi, dogallikti. Baglilarin semasi, gercege ulasma cabasiydi. Erenlerin semasi, Onun güzelliklerini görmekti. Bilgelerin semasi sadece seyirdi. Gercegin güzel huyunu tatmis olanlarin semasi ise seylerin icyüzünü görmekti. Onu dinliyor, Onunla dönüyor, sadece Onu görüyordu.