Pay Pürenin oglu bes yasina girdi, bes yasindan on yasina girdi, on yasindan on bes yasina girdi. Dönüp baksa calimli, kartal hünerli bir güzel iyi yigit oldu. O zamanda bir oglan bas kesmese kan dökmese ad koymazlardi. Pay Püre Beyin oglu atlandi, ava cikti. Av avlarken babasinin tavlasinin üzerine geldi. Tavlaci basi karsiladi, indirdi misafir etti. Yiyip icip oturuyorlardi. Beri yandan da bezirganlar gelerek Kara derbent agzina konmuslardi. Murada maksuda erismesin, Evnük Kalesinin kafirleri bunlari casusladi. Bezirganlar yatarken ansizin bes yüz kafir saldirdilar, vurdular, yagmaladilar. Bezirganin büyügü tutuldu, kücügü kacarak Oguza geldi. Bakti gördü Oguzun hududunda bir alaca gölgelik dikilmis, bir bey oglu güzel yigit kirk yigit ile saginda ve solunda, oturuyorlar. Oguzun bir güzel yigidi ancak, yürüyeyim medet diyeyim dedi. Bezirganlar der Yigit yigit bey yigit, sen benim ünümü anla sözümü dinle, on alti yildir ki Oguz icinden gitmistik. fevkalade kafir malini Oguz beylerine getiriyorduk. Pasinin Kara Derbent agzina gögüs vermis idik. Evnük Kalesinin bes yüz kafiri üzerimize saldirdi. kardesim esir oldu, malimizi rizkimizi yagmaladilar, geri döndüler, kara basimi kaldirdim sana geldim, kara basinin sadakasi yigit medet bana dedi.
