Elestirmenler eskiden elde fener örnek Türk filmi ararken simdilerde artik her yeni filmi, yepyeni yönetmenlerin, genc Türk sinemasinin harikalar yaratan yönetmenlerinin basyapitlari olarak görüyorlar. Elestirmenler her üc-bes senede bir yarattiklari yepyeni yönetmenler kusaginin ürünlerine toz kondurmayip basyapit yaftasini yapistiriyorlar. Neredeyse her film harikalar yaratiyor ve yeni, yepyeni, cok yeni, en yeni yönetmenler nefes nefese birbiri üzerine basyapitlar üretiyor. Türk sinema elestirisinde bu iki sürecin farkli sekilde degerlendirilme celiskisi Türk sinemasinin alametifarikasini olusturuyor. Belki gün gelir elestirmenler bu celiskinin farkina varir.
Kurtulus Kayali bu kitabinda Türk sinemasi üzerine elestirel degerlendirmelerine devam ediyor. Türk sinemasinin, Metin Erksan; Lütfi Akad; Yilmaz Güney; Serif Gören ve Zeki Ökten gibi sira disi yönetmenlerinin yani sira tipik yönetmenlerini de icerecek sekilde, sosyolojik bir manzarasini ciziyor. Kayalinin Türk sinemasina dair yerlesik yargilari sarsan perspektifi sayesinde kitap bu alanda gelecekte yapilacak incelemeler icin saglam bir zemin vadediyor.
