Ahmet Acarin Osmanli-Iran Diplomasisi, Tahran
Büyükelciliginin Kurulusu baslikli calismasi, yakin dönem diplomasi
tarihimizin simdiye kadar üzerinde pek az inceleme ve arastirma yapilmis önemli
bir dönemini arsiv belgeleri isiginda aydinliga kavusturuyor. Osmanli dönemi
Türk-Iran iliskilerinin yaklasik bes yüz yillik idari, askeri, siyasi ve
diplomatik tarihini genis bir özetle ortaya koyan Acar, Osmanli ve Iran
devletleri arasindaki diplomatik iliskileri gecici temsilcilikler düzeyinden
daimi elcilik düzeyine tasiyan ve böylece düzenli kesintisiz, sürekli ve daha
islevli hale gelmesini saglayan Tahran Büyükelciliginin kurulus asamalarini en
ince ayrintisina kadar gözler önüne seriyor.Acarin calismasi, sadece Tahran Büyükelciligi degil, Osmanli
döneminde cesitli ülkelerde acilmis olan diplomatik misyonlardan herhangi
birisinin kurulus ve kurumsallasma asamalari hakkinda bu denli genis, ayrintili
ve bilimsel bilgi iceren simdiye dek yapilmis ilk calisma olarak da dikkatleri
cekmeyi basariyor.Günümüz diplomasisinin geldigi noktayi saglikli bir sekilde
anlamak ve degerlendirmek icin, arsiv raflari arasinda gözlerden sakli kalmis
gercekleri ortaya cikaracak bu tür bilimsel calismalara siddetle ihtiyac
vardir. Acarin yogun bir emek ürünü olan takdire sayan calismasi böyle bir
ihtiyaci karsilama yolunda, her zaman ayricalikli bir yere sahip olacaktir.Prof. Dr. Derya Örs